vurhavur

vurhavur: 1. is. Dava, vuruşma, dalaşma, qarmaqarışıqlıq, səs-küy, qalmaqal. Kazım gülərək dedi: – Ay Allahqulu, yaxşı ki, yaxamızı bu vurhavurdan qurtardıq. Ç.. Açıldı bayraqlar, çalında boru; Fələk görməmişdi bu vurhavuru. Ə. C..

2. zərf Fəaliyyətlə, cəhdlə, durmadan, qızğın surətdə. Çörəkxanadakılar vurhavur işləyir, su tökür, xəmir yoğurur, kürəyə od qoyurdular. M. C..

3. is. dan. Təntənə, dəbdəbə, calal mənasında. Qızı vurhavurla z. köçürdülər.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

süyüşməx’ — (Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) xəlvətcə qaçmaq, əkilmək, aradan çıxmaq. – Dalaşan uşağ süyüşüb aradan çıxdı (Oğuz); – Qaçmağ ayıfdı, süyüşdüm (Gəncə); – Gördüm üzbaşılar vurhavur xarc yığırlar, ordan kirimiş süyüşdüm (Şəki) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
vurmabizən — (Bakı) vurhavur, küykülək, dava dalaş. – Getdim gördim ki, bir vurmabizən var ki, gəl görəsən; – Süzün bu vurmabizənvüz lap hələ hindiyə qalıb? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
məhşər — <ər.> 1. Bax qiyamət 1 ci və 3 cü mənalarda. Vaqifəm, hicrandır mənim məhşərim; Gecə gündüz canan olmuş əzbərim. M. P. V.. <Şahpəri:> Vallah, bir tufan var, bir qiyamət qopur ki, elə bil məhşərdir! B. Bayramov. Ərəsati məhşər – bax… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias